لاکپشت گوشقرمز (نام علمی: Trachemys scripta) نوعی لاکپشت آب شیرین بومی جنوب ایالات متحده آمریکا و شمال مکزیک است.[۱] این لاکپشت در بیش از ۳۰ کشور دنیا بهعنوان حیوان خانگی نگهداری میشود.[۱] رهاسازی این حیوانات در طبیعت باعث آثار زیانباری بر زیستگاههای غیر بومی از جمله رقابت با لاکپشتهای بومی و انتقال انگلهایی که خود به آنها مقاومت دارد به لاکپشتهای بومی و تأثیر مخرب بر بیمهرگان و گیاهان تالابها شده است. از همین رو اتحادیه بینالمللی حفاظت از محیط زیست لاکپشت گوشقرمز را در فهرست بدترین ۱۰۰ گونه مهاجم دنیا قرار دادهاست.[۲] جمعیتهای غیربومی لاکپشت گوشقرمز اکنون در استرالیا، اروپا، آفریقای جنوبی، جزایر کارائیب، اسرائیل، بحرین، جزایر ماریانا، گوام و شرق آسیا دیده میشوند. طول ماده این حیوان به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و نر آن به ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر هم میرسد. وجه تمایز این حیوان لکه قرمز مشخص در پشت چشم و در دو طرف صورت آن میباشد.[۱] حیوان خانگی نگهداری این لاکپشت بهعنوان حیوان خانگی پس از جنگ جهانی دوم مرسوم شد و چون برداشت این حیوان از طبیعت به جمعیت این گونه آسیب رسانده بود، مزارع پرورش لاکپشت در آمریکا تأسیس شدند و در دهه ۱۹۶۰ حدود ۱۵۰ مزرعه به پرورش این لاکپشت میپرداختند. در ۱۹۷۵ اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا فروش لاکپشتهای کوچکتر از ۱۰ سانتیمتر را ممنوع کرد، زیرا بچه لاکپشتهای کوچک ناقل بیماریهای سالمونلا و آریزونا به انسان هستند.[۲] در دهه ۱۹۸۰ صادرات سالانه لاکپشت گوشقرمز از آمریکا ۱ تا ۲ میلیون در سال بود. این رقم در نیمهاول دهه ۱۹۹۰ به ۳ تا ۴ میلیون در سال و در ۱۹۹۶ به ۷٬۸۸۴٬۶۳۴ لاکپشت رسید.[۲] در دسامبر سال ۱۹۹۷ قانونی در مورد ممنوعیت واردات لاکپشت گوشقرمز، به منظور حفاظت از گونههای داخلی وحشی وضع گردید و بسیاری از کشورها واردات این گونه مهاجم را به کشور خود ممنوع و مجازاتهای سنگینی را برای نگهداری، خریدوفروش و رهاسازی این حیوان در طبیعت وضع کردند، چراکه بسیاری از صاحبان این ل,لاکپشت گوشقرمز ,لاکپشت ,نگهداری لاکپشت گوشقرمز , ...ادامه مطلب