مارمولک خانگی

یکی از مارمولک های خانگی  به نام Gargoyle Gecko است. او را بیشتر به این Bumpy Gecko می شناسند. معروفترین نوع مارمولک خانگی (Gecko)  می باشد که در حال حاضر به پرورش آن می پردازند. به خاطر رنگ و شرایط خاصی که این مارمولک ها دارند امروزه جزء  یکی از محبوب ترین خزندگان به شمار می آیند.

توصیف فیزیکی مارمولک خانگی

سایز متوسط این مارمولک های خانگی از نوع بالغشان به ۲۰سانتی متر می رسد البته در بچه مارمولک ها خانگی از پوزه تا مخرج آنها ۵/۲ سانتی متر می باشد.

وزن

مارمولک های بالغ به ۶۰ گرم می رسند اما نوزاد این خزنده که از تخم بیرون میاد ۳ گرم وزن دارد.

پوست و رنگ

مارمولک های خانگی از رنگ های مختلفی تشکیل شده اند که متداول ترین آن ها:

• خال‌خالی سفید
• زرد
• خاکستری
• قهوه‌ای
• نارنجی و قرمز
• می باشند.

این خزندگان خانگی را می  توان  به سه دسته ی زیر تقسیم کرد:

• راه راه
• خالدار
• کاکل دار

چشم و پاهای مارمولک خانگی

این خزندگان خانگی سطح شیشه ای و صاف را نمی توانند بالا روند زیرا پنجه های آنها طوری آفریده شده که روی درخت و شاخه ها می توانند حرکت کنند. مارمولک ها چشمانی بزرگ و گرد دارند. سوراخ بینی این خزنده بالای دهانش قرار دارد. دم مارمولک بلند است و وقتی بترسد این دم ممکن است بیفتد. مارمولک های خانگی دندان های تیزی دارند چه نوزاد و چه بالغ فرقی نمی کنند.

یک بچه مارمولک خانگی در ایران

یک مارمولک خانگی

مارمولک خانگی (نام علمی: Hemidactylus frenatus) نوعی مارمولک خانگی است. این جانور بومی جنوب شرقی آسیاست و به نام‌های مارمولک اقیانوسیه‌ای و مارمولک آسیایی نیز خوانده می‌شود. مارمولک خانگی به وسیله کشتی‌ها در بسیاری نقاط جهان از جمله جنوب کشور آمریکا، استرالیا، آفریقا و خاورمیانه پراکنده شده است.

اندازه آن حدود ۷٫۵ تا ۱۵ سانتی‌متر است و معمولاً بر دیوار خانه‌ها و ساختمان‌ها در جستجوی حشرات دیده می‌شود. از آنجا که مارمولک‌های خانگی (مانند خیلی از مارمولک‌ها) صدایی مانند جکو، جکو تولید می‌کنند، در برخی زبان‌ها از جمله انگلیسی، جکو نامیده شده‌اند.

خرافات در مورد مارمولک خانگی

در برخی کشورها از قبیل هندوستان برخی مردم باور دارند که مارمولک‌های خانگی سمی هستند. در جنوب شرق آسیا مردم آنها را خوش یمن می‌دانند در حالی که در برخی مناطق هند بدیمن دانسته می‌شوند و در برخی دیگر از مناطق هند دیدن مارمولک در شب عید دیوالی را نشانه رسیدن به خوشبختی در سال بعد می‌دانند. در بنگلادش آنها سمبل پایداری در راستگویی هستند (چون صدایی که تولید می‌کنند "thik" به زبان محلی راستی معنا می‌دهد) و بالاخره در یمن و برخی دیگر از کشورهای عربی بیماری‌های پوستی را به راه رفتن مارمولک بر پوست صورت در زمان خواب منتسب می‌کنند.